Logopeda - propozycje na spędzenie czasu z dzieckiem podczas stanu epidemii

Ćwiczenie to jest przeznaczone dla dzieci, które opanowały prawidłową wymowę głosek [s], [z], [c] i [dz].
Gramy w kółko i krzyżyk powtarzając zdania.
Dla ułatwienia gry załączam żetony do wycięcia.

Dzisiaj również propozycja dla dzieci starszych - ćwiczenia różnicujące głoski [r] i [l].

Wytnij obrazki i wklej w odpowiednie miejsce.

Przedstawiam również propozycję ćwiczenia utrwalającego prawidłową wymowę głoski [r].

Potrzebne będą: plansza (do wydrukowania z poniższego pliku "Plansza - Dzień Ziemi"), pionki (w zależności od liczby graczy), kostka do gry oraz dobry humor! 

Wierszyki na jednym oddechu

Małe ćwiczenie oddechowe o wielkim znaczeniu - recytacja krótkiego, rymowanego tekstu na jednym oddechu. Znam 3 wierszyki, z czego jeden świetnie wpisuje się w zajęcia o tematyce związanej z Wielkanocą.

Jednocześnie pamiętajmy, że ćwiczenia oddechowe robimy tylko kilkukrotnie, nie dłużej niż 3 do 5 minut z dziećmi, które nie mają przeciwwskazań do ich wykonywania.

Nabieramy powietrze nosem i na jednym oddechu mówimy tekst:

Siedzi kura w koszyku, liczy jaja do szyku: jedno jajo, drugie jajo, trzecie jajo…

I liczymy do tylu, do ilu potrafimy najwięcej:)

"Rosół"

Siedzi chłop przy stole liczy oka w rosole: jedno oko, drugie oko, trzecie oko…

"Wrony"

Pierwsza wrona bez ogona, druga wrona bez ogona, trzecia wrona bez ogona…. a trzynasta ogoniasta!

Wierszyki na jednym oddechu są bardzo popularną i niezwykle lubianą przez dzieci zabawą. Można zaproponować na przykład wpisywanie rekordów: do ilu uda się policzyć najwięcej każdego dnia lub na każdych zajęciach. Zachęcam również dorosłych do wspólnych zabaw z dziećmi:)

Ćwiczenia oddechowe:

• korekcja toru oddechowego [w trakcie mówienia: wdech nosem, wydech ustami]
• pogłębienie oddechu
• aktywizacja przepony
• wydłużenie fazy wydechowej
• zwiększenie pojemności życiowej płuc
• wzmocnienie mięśni oddechowych
• usunięcie nadmiernego napięcia mięśniowego
• relaksacja

Zapraszam do kolejnych ćwiczeń oddechowych.

Wesoły zajączek - zabawka oddechowa

Prosta zabawka oddechowa - zajączek z gumowej rękawiczki. Do jej przygotowania potrzebujecie tylko rękawiczki, papierowego kubeczka, słomki i gumki recepturki - zajączek powstał bez użycia kleju.

Na początku odwracamy gumową rękawiczkę na lewą stronę [dzięki temu zabiegowi będziecie mogli potem swobodnie narysować pyszczek zajączka] i zawiązujemy supeł na środkowym palcu.

Następnie zawiązujemy razem kciuk oraz mały paluszek. Supełek powinien być podwójny, na samym koniuszku palców.

Rękawiczkę odwracamy na prawą stronę, tak by supełki znalazły się w środku. Częściowo wkładamy rękawiczkę na swoją rękę i rysujemy markerem oczy i pyszczek zajączka.

Przystępujemy do przygotowania drugiego elementu zabawki - kubeczka. Ostrymi nożyczkami robimy niewielką dziurkę tuż przy dnie papierowego kubeczka. W otwór wkładamy słomkę. Dziurkę można również zrobić przy pomocy długopisu.

Na tak przygotowany kubeczek nakładamy rękawiczkę, całość dodatkowo zabezpieczamy gumką recepturką. Zabawka oddechowa jest gotowa.

Zadaniem dziecka jest nadmuchanie zajączka ale w taki sposób, by rękawiczka nie spadła z kubeczka:)

Wspaniała zabawa i świetne ćwiczenie oddechowe w jednym!

Pozdrawiam Logopeda

Prosta interpretacja popularnej gry w kółko i krzyżyk w wydaniu logopedycznym. Zabawa jest na tyle lubiana przez dzieci, że warto ją zastosować w terapii logopedycznej, ale z użyciem obrazków zawierających w swojej nazwie ćwiczoną przez dziecko głoskę. Mój pomysł na tą grę to uniwersalna plansza z wyznaczonymi polami i ruchome obrazki, które można dowolnie zmieniać.

Do przygotowania logopedycznej gry w kółko i krzyżyk wystarczy kartka papieru i kolorowa taśma samoprzylepna. Do tego małe obrazki [plik poniżej]. Żetony do oznaczania pól to plastikowe nakrętki z narysowanymi czarnym markerem znakami o i x.

Zamiast drukowania gotowej planszy do gry proponuję pustą planszę z ruchomymi obrazkami. W zależności od przerabianego materiału wybieramy obrazki zawierające w swojej nazwie np.: głoskę [c] w wygłosie

lub głoskę [c] w nagłosie. Oczywiście można użyć dowolnego zestawu obrazków ćwiczącego wybraną głoskę.

Zabawa polega na naprzemiennym oznaczaniu pól swoim znaczkiem. Wygrywa osoba która pierwsza położy 3 swoje żetony w linii prostej- poziomo, pionowo lub po skosie. By zabawa była grą logopedyczną musimy nazywać obrazki na których kładziemy żetony.

To prawdziwie emocjonująca gra a w dodatku intensywnie nasycona ćwiczonymi słowami.

Serdecznie polecam!

Pozdrawiam Logopeda

Głoska [sz] sprawia dzieciom sporo problemów, najczęściej jest zamieniana na głoskę [s]. Poprawna realizacja wymaga pionizacji języka, dlatego by przejść do ćwiczeń, trzeba najpierw zacząć od unoszenia go do góry. Podczas wymowy czubek języka unosi się do wałka dziąsłowego, gdzie pojawia się szczelina.

Podczas zabaw proszę dzieci, by pamiętały o trzech rzeczach:

• unosimy płaski język do góry,
• zbliżamy zęby do siebie, ale nie zaciskamy,
• wargi lekko do przodu (lekki dziubek).

Poniżej kilka ćwiczeń wprowadzających oraz materiał do zabaw z dzieckiem w domu. Proponuję ćwiczyć przed lustrem.

Ćwiczenia narządów mowy:

- "rakieta startuje" - język na dole, jak przy głosce [a], rakieta leży i przygotowuje się do lotu; starujemy, unosimy wysoko za górne zęby, rakieta stara się jak najdłużej utrzymać,

- "rakieta krąży" - otwórz buzię i dotykaj czubkiem języka do nieba w buzi (podniebienia), policz ile gwiazdek jest na niebie. Można użyć np. rodzynki jako spadającej gwiazdy i przytrzymać ją chwilę czubkiem języka,

- "rakieta leci" - język raz się unosi do góry, raz opada, przy maksymalnym otwarciu buzi,

-"szumią drzewa" - naśladowanie szumu.

Przypomnienie prawidłowej realizacji głoski [sz]

Najlepiej zaprezentować dziecku głoskę i poprosić o powtórzenie, jeżeli głoska została wcześniej wywołana przez logopedę, nie powinno być z tym problemu.

Ćwiczenia artykulacyjne

Jeżeli udaje się głoska w izolacji i nie jest to "s" ani nic innego, ćwiczymy w sylabach.

Sza, szo, sze, szu, szy,

Asz, osz, esz, usz, ysz,

Asza, osza, esze, uszu, yszy.

Propozycje ćwiczeń z wyrazami: szafa, szopa, szkoła, szatnia, mysz, afisz, wieszak, kosz, koszyk, szkatułka, szminka, itp.

Uwaga: jeżeli dziecko ma także problemy z innymi głoskami (np. r, ż, cz, dż) nie wymagamy, by uczyło się tych wyrazów, czyli je opuszczamy i wymyślamy w zamian inne. Nie ma sensu uczenie, wielokrotnie powtarzanie przez dziecko wyrazu "ser", gdy wymawia go jako "sel". Jeżeli nauczy się wymawiać głoskę "s" prawidłowo, to "sel" też się pojawi, a później przyjdzie też czas na "ser".

Aby poprawna realizacja weszła dziecku w nawyk, potrzebne są częste ćwiczenia i samokontrola np. przed lustrem (w przypadku międzyzębowych głosek) lub nagrywanie dziecka i wspólne słuchanie czy dobrze wypowiedziało wyraz (w przypadku głosek o różnym brzmieniu np. sz-s).

Pozdrawiam, Logopeda

"Spacer małej świnki"

Na wiejskim podwórku mieszkała mała świnka - Chrumoczka (naśladujemy odgłos świnki). Była ona bardzo ciekawa wszystkiego, co się wokół niej dzieje (otwieramy szeroko buzię i językiem oblizujemy wargę górną i dolną, robiąc koło), dlatego też postanowiła sprawdzić, co robią inne zwierzątka i wybrała się na spacer.

Na łące spotkała krowę, która jadła smaczną trawę (naśladujemy ryk krowy i ruszamy ustami, tak jakbyśmy coś przeżuwali). Niedaleko krowy, na polanie, hasał koń Siwek razem ze swoim małym źrebaczkiem (kląskamy, jak konie). Świnka przywitała się ze zwierzątkami i poszła dalej, kiedy doszła do lasu, usłyszała wołanie sowy (naśladujemy sowę u-hu-u-hu). Zdziwiła się, bo przecież sowy w dzień śpią, jednak ta powiedziała jej, że obudził ją dźwięk wozu strażackiego, który jechał w stronę podwórka świnki (na przemian rozciągamy wargi i-o-i-o, można głośno -potem coraz ciszej).

Chrumoczka bardzo się wystraszyła i pobiegła do swojego domu (dyszymy jak w trakcie męczącego biegu, wysuwamy język, otwieramy usta). Kiedy świnka dobiegła na miejsce okazało się, że strażacy gasili pożar kurnika, biedne kurki rozbiegły się po całym podwórku, głośno gdacząc (naśladujemy kurki ko-ko), a gospodarz pędził za nimi, usiłując je wszystkie policzyć (otwieramy buzię i liczymy języczkiem wszystkie zęby u góry i na dole). Na szczęście wszystko dobrze się skończyło, wszystkie kury się znalazły.

Gospodarz podziękował strażakom za pomoc, a jego córka przesłała na pożegnanie buziaki (cmokamy, ściągając mocno wargi). Chrumoczka była taka zmęczona, że położyła się w swojej ulubionej kałuży i zasnęła, głośno chrapiąc (otwieramy usta i chrapiemy).

Pozdrawiam Logopeda