Informacje od pedagoga specjalnego

......................................................................................................................................................................................................................................................

JEŻeli jesteś inny, czyli jak kochać siebie za to jakim się jest

Rodzicu, opiekunie, mamo i tato!

Aby szanować i kochać innych, trzeba nauczyć się akceptować siebie. Nam, dorosłym, czasem bezrefleksyjnie, zdarza sie porównywać osiągnięcia pociech względem innych rówiesników, a co za tym idzie - dokonywać niesłusznej, a może nawet krzywdzącej oceny. Jeśli wciąż poszukujesz odpowiedzi na pytanie, jak pomóc dziecku pokochać samo siebie, to nie martw się, nie jesteś sam - wielu rodziców zmaga się z tym problemem. Jak sobie z nim poradzić? Janusz Korczak nauczał, że rozwiązaniem jest tu: dialog, okazywanie dobra oraz pełne troski i cierpliwości spotkania. Może do nich dochodzić podczas spaceru, wspólnych posiłków albo tuż przed snem, kiedy to wszystkie emocje z dnia opadają i możecie wspólnie spędzić czas.

Zapamietaj!

1. Doceniaj mnie i moje osiągnięcia. Celebrujmy je wspólnie.
2. Powtarzaj mi jak bardzo mnie kochasz.
3. Przytulaj mnie, pocieszaj i wspieraj.
4. Wspieraj mnie podczas porażek i ucz godzenia sie z nimi.
5. Rozmawiaj ze mną o emocjach. Postaraj się mnie zrozumieć, nie oceniać,
6. Zamień:"Nie płacz. Nie ma powodu." na:" wiem, że jest ci przykro. Rozumiem cię."
7. Pozwól mi na samodzielne działanie.
8. Dostosuj poziom zadań do moich mozliwości, anie ogółu.
9. Wysłuchaj mnie. To, co chcę ci powiedzieć, jest ważne. Pamiętaj, że dopiero poznaję świat.

.............................................................................................................................................................................................................................................................

ZNACZENIE ZABAWY W ROZWOJU DZIECKA

   Główną formą aktywności dziecka w wieku przedszkolnym jest zabawa. Dawniej uważano zabawę za stratę czasu. Zmieniło się to na przełomie XIX i XX wieku. Naukowcy stwierdzili, że dostarcza ona dzieciom kształcących, wartościowych doświadczeń, szczególnie niezbędnych w zakresie uspołecznienia.

   Zabawa przedszkolaka jest czynnością twórczą. Najbardziej typowa dla tego okresu jest zabawa tematyczna (zabawa fikcyjna lub w role). Jest to związane z tym, że chce ono brać udział w zajęciach dorosłych. Aktorami tych zabaw są lalki i misie, a następnie inne dzieci. Tematyka zabaw przedszkolaka jest bardzo szeroka. Są wśród nich zabawy związane z domem rodzinnym, życiem zwierząt, aż po tematy z bajek. Dzieci młodsze bawią się krócej z uwagi na krótszy czas koncentracji. Starsze przedszkolaki potrafią dłużej koncentrować uwagę na jednym temacie. Początkowo dzieci bawią się same lub włączają w swoją zabawę dorosłych, z wiekiem łączą się w kilkuosobowe grupki. Z czasem te zespoły są liczniejsze i nie rozpadają się tak szybko jak u cztero czy pięciolatków.. W przypadku starszych przedszkolaków, kiedy poziom ich rozwoju umysłowego jest wyższy zabawy są bardziej urozmaicone. Zabawa tematyczna ma duże znaczenie dla psychicznego i społecznego przystosowania dziecka. Przedszkolak może dzięki temu rozwinąć wgląd w siebie i w otoczenie społeczne. Ponadto, dziecko uczy się współdziałania w grupie, bycia jej członkiem, a to służy dobremu społecznemu przystosowaniu. W wieku przedszkolnym wzrasta tez liczba zabaw konstrukcyjnych, które pobudzają zdolności twórcze. W zabawach tych dzieci najczęściej wykorzystują klocki. Wśród zajęć manipulacyjno - konstrukcyjnych dziecka wymienia się rysowanie, malowanie, lepienie z mas plastycznych itp.

   Zabawa ma ogromne znaczenie dla rozwoju dziecka. Oto najważniejsze  jej funkcje ( za: Hurlock E. B.  Rozwój dziecka. PWN):

- rozwój fizyczny – rozwija mięsnie, stanowi ujście dla nadmiaru dziecięcej energii

- rozwój społeczny – stanowi zachętę do komunikowania się z innymi w sposób dla nich zrozumiały: dziecko bawiąc się z innymi, uczy się nawiązywać kontakty społeczne

- w jej trakcie dziecko ma możliwość rozładowania napięć emocjonalnych

- zabawa może stanowić ujście dla niezaspokojonych potrzeb i pragnień dziecka – np. jeśli dziecko w realnym życiu nie może pełnić roli przywódcy, może być nim właśnie w zabawie

- przez zabawę dziecko uczy się nowych rzeczy

- zabawa stymuluje twórczość – dziecko zauważa, że jego zainteresowania twórcze, które w zabawie po prostu sprawiają radość, mogą przenieść się na inne sytuacje życiowe, niekoniecznie związane z zabawą.

    U starszych przedszkolaków, poza zabawą, coraz większego znaczenia nabierają różnego rodzaju zajęcia podejmowane przez dziecko: np, ćwiczenia odwzorowywania szlaczków. Dziecko zaczyna być coraz bardziej odpowiedzialne za to, co robi, a jego czynności nabierają charakteru intencjonalnego – zmierzają do określonego celu.